วันนี้ได้ไปตามติดชีวิต Beekeeper (คนเลี้ยงผึ้ง) ที่ อ.สันป่าตอง จ.เชียงใหม่ สนุกและเปิดโลกมากๆ เป็นอาชีพที่อุดมทั้งศาสตร์และศิลป์ชนิดเข้มข้น ได้ความรู้ใหม่ๆ เพียบเกี่ยวกับพฤติกรรมแมลง
- ใกล้ชิดรังผึ้งมากที่สุดในชีวิต แต่ไม่ถูกต่อยเลยสักครั้ง และไม่มีชุดป้องกัน เสื้อยืดเพียวๆ
- ผึ้งจะไม่ต่อย หากน้ำผึ้งในรังยังมีไม่มาก หรืออีกนัยหนึ่งเพราะมันยังไม่หวง
- อย่ายืนขวางทางเข้ารัง เพราะผึ้งจะโมโหและต่อยเอา
- ผึ้งไม่ชอบสารเคมี หากผึ้งถูกยาปราบศัตรูพืช ผึ้งจะตายก่อน ดังนั้นน้ำผึ้งไม่ค่อยมีสารเคมีเจือปน (ยกเว้นไปผสมเองภายหลัง)
- ผึ้งมีอาณาเขตหาเกสร 3-5 กิโลเมตร และบินกลับรังถูกต้อง
- ผึ้งชอบเกสรลำไย ถือว่า “น้ำผึ้งลำไย” รสชาติดีที่สุด
- ผึ้งเป็นแมลงที่อ่อนแอต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพอากาศ หนาวมากก็ตายยกรัง ร้อนมากก็ตายยกรัง เป็นตัวชี้วัดสภาพแวดล้อม
- ศัตรูผึ้งที่น่ากลัวคือ “ไรวารัว” สามารถเจาะตัวอ่อนผึ้งกินน้ำเลี้ยง เกษตรกรส่วนใหญ่จะใช้ยาฆ่าไร ทำให้ผึ้งได้รับสารเคมีไปด้วย
- อุตสหกรรมเลี้ยงผึ้งที่อยากได้น้ำผึ้งมากๆ จะใช้ทางลัดโดยให้ผึ้งกินน้ำตาลแทน (เอาน้ำตาลไปไว้บนรังเลย) ทำให้น้ำผึ้งนั้นเป็นแค่ “น้ำตาล” ไม่ใช่จากเกสรดอกไม้แท้ๆ
- คนเลี้ยงผึ้ง ค่อนข้างหวงพันธุ์ผึ้งมา
- ศาสตร์เลี้ยงผึ้งส่วนใหญ่คนเขาจะหวงมาก ไม่ค่อยเปิดเผยให้ง่ายๆ
- มีกลุ่มนายทุนไม่กี่กลุ่มที่ผูกขาดธุรกิจน้ำผึ้ง เอาน้ำผึ้งมารวมๆ กันแล้วบรรจุขวดขายอีกที
- น้ำผึ้งที่ “เลียนแบบ” จากต่างประเทศรสชาติค่อนข้างเหมือนมากๆๆๆ จนคนทั่วไปแยกออกยาก ต้องส่งห้องปฏิบัติการเท่านั้นถึงจะแยกออก “น้ำเชื่อมมันสำปะหลัง” มีรสเหมือนน้ำผึ้งมาก ระวังโดนหลอกเอาง่าย
สรุป น้ำผึ้งที่ราคาถูก ให้สงสัยก่อนเลยว่า ไม่ใช่น้ำผึ้งแท้ เพราะทำเลียนแบบเหมือนมาก น้ำผึ้งควรมีราคาสูงเพราะมีกระบวนการผลิตยากมาก
